(foto: Femke de Schepper)
Vijf kliko’s worden op het podium gereden van de Stadsschouwburg Nijmegen. Gegiechel bij de overige vijftienhonderd toeschouwers, om dit bijzondere relikwie. Zij weten niet wat er komen gaat. Ik wel, daarom zijn mijn ogen strak op de bühne gericht. De muziek start. Er komt beweging in. Mijn dochter verrijst uit een van de kliko’s, behangen met plastic afval. Ze doet me denken aan een lotusbloem die uit de modder boven het moeras uitstijgt. Zuiver en energiek. De donkerbruine krullen, die haar zo kenmerken, piepen er als eerste boven uit. Gevolgd door haar gulle kuiltjesglimlach. Met sierlijke bewegingen presenteert ze zichzelf. Fier knijp ik in de knie van manlief en voel de trots van de rest van de familie – die zich elders in het publiek bevinden – op me neerdalen.
Kliko
De tonen van het nummer Tico Tico van de Black Market Trust stemmen me opnieuw vrolijk. Ontelbaar veel keren heb ik het liedje vanuit haar slaapkamer gehoord, terwijl ze zich aan ons oog onttrok om te oefenen. Nu komen beeld en geluid eindelijk samen. Soepel wordt Amélie door een vriendin uit de kliko bevrijd. Daarna voegt ze zich bij haar dansgroep Flexies. Om te laten zien dat plastic een prima tweede leven kan krijgen, voeren ze de zorgvuldig gechoreografeerde dans op in een tenue gemaakt van afvalresten. Passend bij het thema van de voorstelling, Energie. Ze geniet. Als ze danst, acteert en zingt wordt alles minder zwaar en vergeet ze haar zorgen. Dit is echt haar ding.
Mijn dochter verrijst uit een van de kliko’s, behangen met plastic afval. Ze doet me denken aan een lotusbloem die uit de modder boven het moeras uitstijgt. Zuiver en energiek.
Flex Dansstudio
‘Mam, ik kan niet wachten totdat ik hier weer door de deur mag’, vertelde Amélie toen we aan het begin van de zomervakantie langs Flex Dansstudio fietsten. Gelukkig begint volgende week het seizoen weer. Dan kan ze weer naar hartenlust repeteren en optreden. Thuis zit ze ook niet stil. Met haar mobieltje op Spotify en jaloersmakend gemak bedenkt en oefent ze de hele dag door dansjes. De leukste deelt ze via TikTok, een social media app waarmee korte muziekvideo’s gemaakt en gedeeld kunnen worden. Goed voor de expressie, minder voor de internetconsumptie. Waar ik vooral van geniet is dat ze zo opgaat in de muziek. Zien hoe melodieën en teksten leiden naar gevoelens die in haar omgaan. En die ze vervolgens weet te vertalen naar allerlei bewegingen, kloppend met het ritme.
Honderd procent zichzelf
De danskunsten van Amélie ontroeren me. Waar ik het de hele dansvoorstelling droog heb weten te houden, lukt dat tijdens de finale niet meer. Op het moment dat mijn meisje opkomt – dit keer zonder plastic om haar heen – om de slotdans te vertonen, stromen de tranen over mijn wangen. Ik schiet vol van de overgave waarmee ze op het podium staat. Daar kan ze de wereld aan. Na wat ze heeft meegemaakt met haar kleine zusje is het prachtig haar zo gelukkig te zien. Als ze buigt, maak ik denkbeeldig een buiging voor haar. Knap hoe ze daar staat. Op haar plek, zonder schroom, honderd procent zichzelf. Vol zelfvertrouwen en levenslust. De tekst van het slotlied had niet beter gekozen kunnen worden…dit is Amélie!
When the sharpest words wanna cut me down
I’m gonna send a flood, gonna drown them out
I am brave, I am bruised
I am who I’m meant to be, this is me
Look out ’cause here I come
And I’m marching on to the beat I drum
I’m not scared to be seen
I make no apologies, this is me
(uit: This Is Me van Keala Settle)
Wil je ook een verhaal door mij laten schrijven dat raakt? Neem dan contact met me op!
Wat een prachtige tekst Marjolein!!!! Ontroerend mooi..