Weekendbaard

De badkamerspiegel is groot genoeg om mijn bovenlijf helemaal te aanschouwen. Zoals elke ochtend ben ik er weer vol verwachting voor gaan staan in de hoop iets bijzonders te aanschouwen, iets nieuws. Maar toch zie ik weer die gemiddelde veertiger met een normaal postuur. Behalve die weekendbaard dan. Souvenirtje van het muziekfestival dat ik met Duncan bezocht. Terwijl ik met mijn duim en wijsvinger het gezichtshaar onder mijn duim en wijsvinger bevoel sla ik de rest van mijn spiegelbeeld gade. Of nou ja, ik. Met de perceptie van anderen kijk ik naar mijn uiterlijke verschijning. Wat zullen ze zien? Een zelfverzekerde jonge man die zijn zaakjes op orde heeft of juist een wanhopige kerel van middelbare leeftijd die maar niet weet wat hij precies wil in het leven? Merken ze dat ik mijn best doe om er fit en aantrekkelijk uit te blijven zien door mijn fanatieke hardloopronden en yogaklasjes? Vinden ze het te? Of juist te weinig? De waardeoordelen zoemen door mijn hoofd. Met het geluid dat ik uit de bus scheerschuim laat ontsnappen stillen de stemmen in mijn hoofd. Ik duw hard op de knop totdat mijn hele linkerhand gevuld is met de romige substantie. Aarzelend breng ik het witte spul aan op mijn gezicht want bij elk stukje verdwijnt er een restant stoerheid van mijn gezicht. Ik span de huid op van mijn kin, wangen en hals. Met een strenge, gedachteloze blik haal ik het scheermesje geoefend langs mijn gezicht. En dan zet ik van onder af iets te hard aan. Van schrik haal ik het mes los en daar hangt het. Een stuk vel van zeker één bij twee centimeter. Een brandend gevoel snijdt door me heen. Alsof ik met mijn blote jukbeenderen het asfalt schuur. Paniekerig zoek ik naar iets dat het bloeden kan stoppen. Snel ruk ik een handdoek van het droogrek en duw het in een prop op de wond. Moet ik de huisarts bellen? Ik wil geen mietje zijn, maar ook geen infectie aan deze domme actie overhouden. Als ik me een beetje flauw voel worden wandel ik naar mijn slaapkamer en plof op het bed. Uit het raam tuur ik naar de ochtendrituelen van de buren. Ik had die baard gewoon moeten laten staan.