‘Mijmeren over Maxine.’ ‘Een mooie manier om zo de stichting te steunen.’ ‘Goed voor de stichting, goed voor onze benen en bovendien gezellig.’ ‘Gezinnen met een ziek kind toch nog een glimlach proberen te geven door een vakantie samen.’ ‘Een fijn moment van samen zijn.’ ‘Sportief bezig zijn in een mooie omgeving. ’ ‘Wandelen voor een goed doel, dat dichtbij me staat.’ ‘De stichting steunen omdat we weten hoe belangrijk vakantie is voor gezinnen met een ziek kind.’ ‘Wandelend Maxine herdenken’. ‘Samen wandelen, ons samen sterk voelen om weer door te gaan.’ ‘Nieuwe mensen ontmoeten.’ ‘Met mijn dierbaren tijd doorbrengen.’ ‘In de natuur zijn.’ ‘Iets doen voor de familie van Maxine om mijn steun en medeleven te laten zien’. ‘Lekker wandelen en trainen voor de vierdaagse.’
Kriebels
Een opsomming van redenen waarom we 12 mei meeliepen met de Walk4gijsje. In de regio waar we dankzij de #wensvangijs belangrijke laatste herinneringen hebben gemaakt met onze dochter Maxine, vlak voor ze overleed. Terwijl we Goirle naderden voelde ik daarom opnieuw de kriebels in mijn buik die deze streek altijd bij me oproepen. Hier vind ik telkens een stukje van haar terug. Daarom was het fijn om in de buurt van de huisjes van Gijsje Eigenwijsje te wandelen, samen met de mensen die van haar hielden. Zo steunden we de stichting en waren we dichtbij Maxine. Met 17 mannen, vrouwen en kinderen waren we naar het zuiden getogen om daar te genieten van het Brabantse landgoed ‘Gorp en Roovert’. Amélie (8 jr.) liep ook mee. Haar verslagje lees je hier:
Komaan Amélie
‘Om 06:00 kwam mama op mijn kamer. Ze zei: “Kom je, we gaan wandelen.” “Oké!”, zei ik. Maar ik was nog wel een beetje moe, dus ik bleef nog even liggen. Ik zei tegen mezelf; komaan Amélie, uit bed nu! Snel aankleden, schoenen aantrekken, tandenpoetsen en weg. Eerst haalden we onze vriend Berry en mijn oom Martijn op. Daarna reden we naar Goirle. Eenmaal aangekomen zagen we mijn vriend Adriaan en zijn broertje Johannes al staan. Hij had het koud, ik denk de rest ook wel een beetje. Toen gingen we iedereen gedag zeggen en naar de wc, snel! Daarna begonnen we aan de 10 kilometer. Ik deed mee omdat mijn zusje 2 jaar geleden is overleden. Wij konden toen naar Gijsje Eigenwijsje. De wandeling ging langs bomen, struiken, zand en nog veel meer. Helaas waren er maar weinig rustplaatsen. Dus we zochten zelf een boomstam uit om op te rusten. Ik at krentenbollen, roomboterbabbelaars en 2 appels en dronk ice tea green, ranja en water. Onderweg heb ik heel veel gekletst met iedereen en zagen we veel vogels. Bij de vogelkijkhut zag ik zelfs de Jeroenvogel*.
Wauw knap zeg!
Toen we weer terug waren konden we trots zijn op onszelf; wauw knap zeg! Het was hééél leuk maar wel vet moeilijk. Eerst even een ijsje gegeten, want we hadden het warm. Daarna gingen we nog even naar het avonturenbos om te spelen. Dat lag tegenover Brasserie Natuurpoort Roovertsche Leij, waar we waren gestart en gefinisht. Helemaal niet ver dus. Daarna moesten Adriaan en Johannes naar huis. Na nog een drankje gingen wij ook. Thuis ging ik even lekker in bad. Ik mocht op de computer spelletjes doen en filmpjes kijken. Daarna friet gegeten, NOS jeugdjournaal gekeken en een kopje thee gedronken. Ik ging vroeg naar bed. Je begrijpt vast wel dat ik moe was. Na nog een verhaaltje vulde ik de vraag van de dag in en ging ik slapen. Nou wat een avontuur weer voor 1 dag.
*De Jeroenvogel is gewoon mijn vader hoor. Vanuit de Vogelkijkhut zagen we hem rennen door het veld en wapperen met zijn armen. Grappig hè?
‘Ik zou het zo weer doen’
Net als Amélie vond de rest van het gezelschap het ook een leuke ervaring. ‘Ik vond het een hele mooie wandeltocht en ik zou het zo weer doen’, was een veelgehoorde reactie. ‘Wij vonden het boven verwachting goed georganiseerd! Jammer dat er zoveel gekapt was, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was lekker om niet achter elkaar te moeten wandelen want we zijn graag op onszelf. Het begin- en eindpunt bij Brasserie Natuurpoort de Rooversche Leij was ook top en leuk om langs dat klooster te lopen. Blij dat we meegedaan hebben.’ ‘Prachtige omgeving met een fijn lentezonnetje.’ ‘Het was fijn om in de vroege ochtend met dierbaren rustig te wandelen in een mooi natuurgebied en verbinding te voelen met deze toffe groep mensen. Maxine heeft de zon weer laten stralen.’ Ook de nazit was leuk. ‘Gezellig napraten in een andere omgeving.’ ‘Genieten van een fijn biertje met nog fijnere mensen.’
Van de zonnige kant
Als attentie kregen alle deelnemers een knalgele zonnebril. Een mooi symbolisch cadeautje dat ons uitnodigt het leven van de zonnige kant te blijven bekijken, wat er ook gebeurt. Dat is wat Gijs ons heeft meegegeven. Door zijn wens kunnen kinderen, ondanks alle narigheid, met hun gezin nog een weekje weg. Uit de bijzondere gesprekken die ik na de wandeling met lotgenoten voerde, merk ik dat dat is wat onze (overleden) kinderen nalaten; probeer te genieten van wat er nog wel is. En voel de levenskracht die zij hebben achtergelaten. Laten we de wens van Gijs daarom blijven voortzetten!
Geef een reactie