Lichtpuntjes

Afgelopen week wilde ik het nog een paar keer meemaken. Maar dan in mijn eigen wereld met koptelefoon. Het concert van Arcade Fire heeft indruk op me gemaakt en was intens. De band is meester in het maken van opbouwende liedjes over de grotere thema’s in het leven. Er gebeurt tijdens zo’n concert te veel. In een paar uur is er meer te horen, zien en voelen dan ik verwerken kan. Afkicken moet ik ervan; de muziek veelvuldig naluisteren om het concert te kunnen opslaan in mijn paleis van herinneringen. Opnieuw de fijne melodieën horen en de reactie in mijn lijf voelen die de klanken teweeg brengen. Nagenieten met de mooiste nummers via mijn Spotify-afspeellijst.

 Er gebeurt tijdens zo’n concert te veel. In een paar uur is er meer te horen, zien en voelen dan ik verwerken kan.

 Niet gemakkelijk

Hoewel ik al vaker had vernomen dat ze één van de beste live-acts ter wereld zijn was dit de eerste keer dat ik ze aanschouwde. En wat een genot was het. Omdat de laatste CD me niet zo kan bekoren was ik blij dat ze ook veel oud werk speelden. Knap vind ik het dat ze, ondanks een indrukwekkend oeuvre en jarenlange ervaring, zich het er niet gemakkelijk vanaf maakten. Alles haalden ze uit de kast om de zaal in vervoering te brengen en te laten zien wat ze in huis hadden.

Daarom ben ik altijd zo dol (geweest) op live muziek. Ik houd van de sfeer van saamhorigheid die een band of artiest kan oproepen en vind het prachtig om een muzikant in het echt zijn of haar kunsten te zien vertonen.

Laagje ijs

Het verbaasde me dat ik niet hoefde te huilen, al kreeg ik bij het tweede nummer ‘Rebellion (lies)’ wel tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel. Niet omdat het nummer werd opgedragen aan Eberhard van der Laan (wat ik een mooi gebaar vond), maar vooral omdat de tekst, de toename in snelheid en volume zo binnenkomen. Sinds we Maxine moeten missen komen ervaringen als deze intenser bij me binnen. Toen ze twee jaar geleden van ons wegvloog ontstond er een laagje ijs om mijn hart. Muziek van dit kaliber krijgt het voor elkaar dat ijs weer een beetje te laten smelten. De rake melodieën en songteksten dringen als een pakketje warme energie mijn lijf binnen.

Muziek van dit kaliber krijgt het voor elkaar dat ijs weer een beetje te laten smelten. De rake melodieën en songteksten dringen als een pakketje warme energie mijn lijf binnen.

Terwijl mijn hart een beetje smolt was ik ook trots. Trots dat Jeroen en ik, met onze beste vriend, weer stonden te luisteren naar live muziek. Het bezoeken van festivals en concerten was altijd al ons ding, dus tijdens dit optreden kwam mijn oude ik weer een beetje tevoorschijn. Even wist ik niet zo goed wat ik met dat gevoel aan moest. Zonder Maxine ben ik soms zoekende naar wat er van mij nog over is en de nieuwe persoon die ik geworden ben. De talloze lichtpuntjes die ik tijdens het nummer ‘Neon Bible’ (‘A vial of hope and a vial of pain’) zag schijnen voelden daarbij als een aanmoediging.  Terwijl ik zachtjes mee neuriede glimlachte ik voorzichtig naar boven en gaf onze kleine ster een knipoog.