Category
Vandaag is ongewild jouw dag geworden. De dag dat je ons, een jaar geleden alweer, los moest laten. Dat voelt gek. Want al 365 dagen leef ik zonder jouw fysieke nabijheid en wonderbaarlijk genoeg haal ik nog steeds adem. Als ik terugkijk zie en voel ik wat een barre tocht het was met ontelbaar veel
Vrijdag 7 april. Ik ben onderweg naar Nicole Baeten, moeder van Gijs en oprichtster van de gelijknamige stichting Gijsje Eigenwijsje, om bij te praten. Terwijl ik Alfen (NB) nader, rijd ik door de omgeving van Duc-de-Brabant; het Landal-park in het Brabantse Diessen waar het ‘Paleis van Gijs’ staat. Precies een jaar geleden mochten wij met
Terwijl veel mensen vandaag bezig zijn met de toekomst van Nederland, worden wij extra geconfronteerd met het gegeven dat er voor jou geen toekomst meer is. Vandaag is jouw geboortedag. Een titel waar ik aan moet wennen, want helaas verjaar je niet meer. Vier jaar geleden kwam je ter wereld. Zonder problemen en (aanvankelijk) kerngezond.
Vandaag word je 7. Op deze bijzondere dag sta ik stil bij mijn grote troost, lichtpunt en gids; want dat ben jij. Deze dag markeert ook het einde van je zevende levensjaar. Een bizar jaar. Want vlak voor je zesde verjaardag werd je geconfronteerd met de boodschap van een doodziek zusje en kort daarna zag
Kerst 2016. De eerste zonder Maxine. Al heb ik niet zoveel met kerst, ik ben normaal gesproken wel dol op de eindejaarsgezelligheid met borrels , etentjes, quizjes, mooie gesprekken om het jaar door te nemen en vooral veel tijd met mijn dierbaren door te brengen. In deze periode van het jaar staat alles in het
September is voor mij elk jaar de maand van nieuwe dingen. De zomer, die eraan vooraf gaat, geeft me energie om iets anders op te pakken. Het voelt dan alsof ik alvast aan een volgend jaar begin, een fris hoofdstuk. Hoewel de energie dit jaar heel anders is, kreeg ik in september weer zin in
Op donderdag 8 september 2016 kwam er een droom van Amélie uit. Ze mocht, samen met haar vriendinnetje Eline, een dag stewardess zijn. Dat de droom op deze dag uit ging komen wist ze die ochtend zelf nog niet. We brachten haar gewoon naar school en deden zo normaal mogelijk… Jeroen en ik hadden daardoor
Ik ben dankbaar, dankbaar dat Maxine een week voor ze overleed nog in het Paleis van Gijs vakantie heeft mogen vieren. Dat maakt dat we tot het laatste moment mooie herinneringen aan haar en ons gezin hebben. Op 28 april jl. overleed ze. In onze armen. Als 3-jarig meisje had ze niet zoveel met bloemen,
‘Hoe gaat het?’, ‘Hoe kom je de dag door?’, ‘Hoe pak je de draad weer op?’. Dat zijn de top 3 vragen van alle betrokken mensen die ik (en Jeroen) zo’n beetje krijg de afgelopen maand. Hoewel de belangstelling erg gewaardeerd wordt, vinden we het lastig om ze te beantwoorden. Want het gaat tot nu
