‘Tijdens onze laatste vakantie lag ik met Maxine in het zwembad. Ik keek naar haar en dacht; in het hier en nu plezier maken is wat jij wil en dat is wat jij zo lang mogelijk moet kunnen doen. Dit onderbreken voor een loodzware behandeling zou ten kosten gaan van alle pret die je nú

‘Hoe diep in slaap ze ook was, Maxine heeft iedereen die afscheid kwam nemen aangekeken en in de hand geknepen. Daarna gingen mijn man Jeroen, ik en onze oudste dochter bij haar liggen. De ademhaling van Maxine vertraagde. Jeroen deed het raam open. Ze liet ons los en werd voor altijd een ster.’ Niet onnodig

“Ik vond het lastig te zeggen dat we voor het huisje van de stichting kwamen. Meteen voelde ik de stempel ‘gezin met ziek kind’, terwijl ik diep in mijn hart zo graag een normaal gezin wil zijn dat gewoon een weekje op vakantie gaat… Maar op het moment dat ik het huisje binnenstapte was ik

‘Voor je veertigste verjaardag en je bedrijf wil ik een kunstwerk voor je laten maken’, zei mijn vriendin Janneke me zo’n anderhalf jaar geleden. Niet lang daarna zou ik de kroonleeftijd bereiken en ze wilde me iets tastbaars geven dat weergeeft hoe ik mijn leven en bedrijf heb opgebouwd na het verlies van onze Maxine.

(foto: Femke de Schepper) Vijf kliko’s worden op het podium gereden van de Stadsschouwburg Nijmegen. Gegiechel bij de overige vijftienhonderd toeschouwers, om dit bijzondere relikwie. Zij weten niet wat er komen gaat. Ik wel, daarom zijn mijn ogen strak op de bühne gericht. De muziek start. Er komt beweging in. Mijn dochter verrijst uit een

‘Ik weet hoe belangrijk goede zorg voor ernstig zieke kinderen is en dat je als zorgprofessional echt het verschil kunt maken’, vertel ik het publiek van het symposium, kinderpalliatieve zorg uit de kinderschoenen, terwijl er een levensgrote foto van Maxine en mij achter me op het scherm verschijnt en de tonen van Fix You van

Terwijl ik aan de kant mee sta te deinen op de muziek komen sprookjes voor mijn neus tot leven. Op grote, bont aangeklede wagens, waar veel carnavalsverenigingen nog een puntje aan kunnen zuigen, staan favoriete karakters als Peter Pan, Buzz Light Year en Donald Duck te zwaaien alsof hun leven ervan af hangt. Amélie wuift

De woorden prijken op de mouwen van Pharrel Williams terwijl hij ons vraagt of we ‘into a party’ zijn. Als ik hevig ja sta te knikken herhaalt een van mijn vrienden de woorden fluisterend in mijn oor. Met een glimlach beantwoord ik deze prachtige uitspraak alvorens de Alpha-tent opnieuw ontvlamt bij het zoveelste explosieve nummer.